A Review Of طحين
سرلوحه‌ي امين خولي در حيات علمي و فكري‌اش، اين شعار اوست: اما وي با اين شعار به سراغ مفسران سده‌هاي پيشين نمي‌رود، چه شيوه و فهم همه آنان در انديشه‌ي شيخ محمد عبده كشته شده بودند. وي نقد اصلي خود را اين‌چنين متوجه عبده مي‌كند:تمثلت مشكلة هامة للثورة الصناعية في الحفاظ على الدقيق. اصطدمت مسافات النقل ونظام التوزيع البطيء نسبيًا بفترة الصلاحية الطبيعية. سبب العمر التخزيني المحدود هو الأحماض الدهنية في الرشيم (الجنين)، التي تتفاعل من لحظة تعرضها للأكسجين. يحدث هذا عندما يتم طحن الحبوب. تتأكسد الأحماض الدهنية ويبدأ الطحين في التزنخ. اعتمادًا على المناخ وجودة الحبوب، تستغرق هذه العملية من ستة إلى تسعة أشهر. في أواخر القرن التاسع عشر، كانت هذه العملية قصيرة جدًا بالنسبة لدورة الإنتاج والتوزيع الصناعي.
تقريبا اغلب مقالات و صفحات اين كتاب به موضوع ساختارهاي نحوي قرآن ميپردازد. اين امر صد البته تمام كار نيست. ترجمه متون ديني، متون ادبي و شاهكاري ادبي ـ ديني چون قرآن جوانب مختلف و توبرتويي دارد كه در متن كتاب به آنها نپرداختهام.
مرتضي كريمي‌نيا از شمار محققان و پژوهشگراني هستند كه بيشتر تحقيقاتشان را در زمينه مستشرقان انجام داده‌اند. آنچه درپي مي‌آيد گفتگويي است با ايشان كه در موضوع انجام داده‌ايم.
اشترك لتصلك آخر العروض والخصومات. اشترك فيسبوك
در مقاله حاضر پس از مروري بر انواع تكرار در قرآن كريم، به تفصيل، يكي از اقسام تكرار را بررسي و مقتضيات ترجمه آن را همراه با نمونههايي از ترجمه آيات قرآن در فارسي خواهيم آورد. در اين نوع خاص از تكرار، كلمه يا عبارتي صرفا به دليل ساخت زبان عربي و بنابه اغراض زباني و بياني تكرار ميشود. مي‌توان گفت كه حذف اين نوع تكرار در ترجمه قرآن امري پسنديده و گاه لازم است.
Summary: This short article proposes to interpret Surah 97 dependant on analysis undertaken while in the framework with the Corpus Coranicum task. The main part scrutinizes Christopn Luxenberg’s severely flawed argument that Surah 97 could be comprehended being a Qur’anic hymn about the Nativity of Jesus if many of its vital expressions are study versus the semantic background of Syriac, while the remainder of your article endeavours to acquire a more tenable comprehension of the text.
)، تنها به صورت نقل‌هايي پراکنده در آثار متأخر به‌جا مانده طحين الطيوب است، تنها همين مقدار مي‌توان گفت؟ و پرسش آخر اينکه آيا روش‌هايي که ريپين براي تاريخ‌گذاري متون تفسيري قديمي پيشنهاد مي‌کند، معتبر و قابل اعتمادند؟
ميكوشم در اينجا بهاختصار به يكي از اين وجوه اشاره كنم كه در صفحات كتاب كمتر به آن تصريح كردهام.
به دلايل روشن تاريخي، تا پيش از صنعت چاپ، مسلمانان همانند ديگر ملل متمدن جهان، کتابهاي خود را به صورت دستنويس فراهم و آنها را استنساخ مي‌کرده‌اند. طبيعي است حفظ و اشاعه‌ي کتابهاي مقدس و از جمله قرآن نيز از اين امر مستثنا نبوده است. استنساخ قرآن به دست مسلمانان در کشورهاي اسلامي طي قرون طولاني از قرن دوم تا سيزدهم هجري (هشتم تا نوزدهم) خود قصه‌ي بلندي داشته است.
). (ذکر اين نکته لازم است که هيچ‌يک از نقل‌هاي کليني در کتاب کافي
این کتاب منبعی مهم برای کسانی است که به جایگاه قرآن در جهانی متغیر علاقه‌مندند. در دنیای معاصر، میلیون‌ها مسلمان هر روز با قرآن سر و کار دارند. آنها برای توجیه آرمان‌ها، و چنانکه در دوران دقيق طيوب بر اخیر به قدرت تصویر مشاهده کرده‌ایم برای بیان اعمال خویش به آن مراجعه می‌کنند. این چنین حجم مراجعه‌ی مستقیمی به قرآن در تاریخ تجارب اسلامی بی سابقه است، و گستره‌ی وسیعی از خوانندگان و قرائت‌ها را نیز به دنبال داشته است.
هرچه گذشته وبه اواخر قرن بيستم نزديك شديم، به دليل گسترش اين علوم وپيدا شدن مصححان وتصحيح‌هاي انتقادي، خودمسلمانها به اين كاردست زدندوبسياري از متون كهنشان را دركتابخانه‌هاي خودشان پيدا كردند وحتي گاهي هم به برخي از نسخه‌هاي آنها درغرب دست يافتند، لذا مجموعه آنها را درقالب يك كتاب تصحيح كرده وبه دست ما رسانده‌اند.
سوره توحيد بر اساس پاره‌اي از رواياتي که مرحوم طباطبايي نيز آنها را ذکر کرده‌اند، معادل يک سوم قرآن است و در الهيات اسلامي از اهميت ويژه‌اي برخوردار است.اگر اصول دين اسلام را توحيد، نبوت، و معاد بدانيم، سوره اخلاص يا توحيد بيانگر يکي از اين سه اصل است و شايد از اين رو معادل يک سوم قرآن دانسته شده است. بر اساس نظر مرحوم طباطبايي،"احد" و "واحد" به لحاظ لغوي به معناي يک و يکتا از کلمه "وحدت" ريشه گرفته‌اند جز آن که "احد" بيانگر و دلالت کننده بر چيزي است که قابليت هيچ گونه تکثر و تعددي را، چه داخلي و چه خارجي، ندارد.